Abdelkader Benali – huisvriend en geroemd auteur

Onze huisvriend en geroemd auteur Abdelkader Benali werd op 25 november 1975 geboren in de Marokkaanse plaats Ighazzazen en verhuisde op vierjarige leeftijd naar Nederland. Hij schrijft romans, korte verhalen en poëzie, maar ook toneel en journalistiek werk, en heeft diverse literaire prijzen gewonnen, waaronder dit jaar de prestigieuze Gouden Ganzenveer. Deze onderscheiding is hem toegekend vanwege zijn grote betekenis voor het geschreven en gedrukte woord in de Nederlandse taal.

Eén van zijn prachtige werken is Casa Benali, een literair kookboek dat hij samen met zijn echtgenote Saida heeft samengesteld, en waarin zij hun liefde voor de Marokkaanse keuken en culinaire verhalen met de lezer delen. Het boek is een bonte verzameling van recepten, veelal voorafgegaan door een leuk verhaal of grappige anekdote, en een keur aan eetlustopwekkende foto’s.

Wij stelden dhr. Benali vijf vragen:

1. Wat is uw connectie met het Ambassade Hotel?

Ik wist van het hotel door zijn mythische status onder schrijvers. Ik herinner me aan het begin van mijn schrijverschap dat mijn uitgever zei over een buitenlandse gast die op bezoek was: We gaan hem ophalen bij het Ambassade Hotel. Het is een begrip, zoals iedereen weet dat de Paus in het Vaticaan zit, weten we allemaal dat schrijvers in het Ambassade Hotel zitten. Het ging om de schrijver Kiran Desai, ze kwam in haar sari de trap afgelopen en samen liepen we over de grachten naar de Bijenkorf waar ik haar interviewde. Ze liet een boek achter in het hotel. Jaren later vroeg Babeth (M. Van Loo, producer van de Literaire Salon @ Ambassade Hotel red.) me of ik er schrijvers wilde komen interview, in de Salon. Ik zei meteen “Ja!” Het is een aparte sfeer, kleine ruimte, heel intiem, de schrijvers voelen zich er heel erg op hun gemak, alsof ze in hun huiskamer zitten. Dat leidt tot heel bijzondere open gesprekken.

2. Kunt u kort iets over uw boek Casa Benali zeggen, eventueel met een link naar (het eten in) Brasserie Ambassade?

Saida en ik hebben dus dat kookboek geschreven om onze eigen keuken te delen met iedereen die van lekker eten houdt. In die zin is het een werk van liefde. En het mooie van deze liefde is dat je die niet voor je hoeft te houden. Je mag het delen! Dus dat hebben we gedaan. Het is een toegankelijk kookboek omdat we vooral die gerechten wilden delen die iedereen met een beetje passie en handigheid kan maken, niet te ingewikkeld. Maar dan is eten in het Ambassade-restaurant van een andere orde maar ik zal toch een poging wagen om het gemeenschappelijke te benadrukken. Ik zal de confit de canard van het hotel nooit meer kunnen vergeten, het kwam als een verrassing. Achteraf dacht ik: waarom vond ik het zo lekker? Wat was er in het eten dat het me weer terugbracht naar mijn primaire behoefte om verwend te worden? Ik denk dat goede gerechten in de basis eenvoudige gerechten zijn gemaakt met de beste ingrediënten en dan perfect uitgevoerd. Dat was wat ik proefde. Klassiekers met een vrolijk kroontje op. Daar word ik gelukkig van.

3. Wat is uw lievelingseten (in het algemeen, niet per se uit de Brasserie)?

We hebben afgelopen jaar het kerstdiner mogen proeven – we hadden vooraf een bisque – ik ben daar fan van. Een goede bisque, de bouillon, de zoutigheid ervan, de hoeveel umami die je in zo’n gerecht kan brengen – het is duizelingwekkend complex en tegelijkertijd duizelingwekkend lekker. Stiekem hoop ik dat Saida stage in de keuken mag lopen, ze zou er zoveel leren! Ik zou het ook wel willen maar ik moet misschien wel gewoon proeven.

4. Hoe heeft u de tijd van lock down doorgebracht? Wat heeft het u (eventueel) gebracht?

Thuis. Met het gezin. Alles viel weg. Wereldwijd. Ik was vooral bezig met de gezondheid van mijn naasten, mijn ouders, vrienden en kennissen. Op Facebook hield ik de stand bij van de ravage die corona aanrichtte onder kennissen en vrienden.

5. Hebt u een boodschap voor uw lezers die in het Ambassade Hotel overnachten komen?

Het personeel van het hotel is onbetaalbaar hoffelijk. Ik vind dat prachtig. Een mooi hotel, belangrijk, maar fijne mensen die er werken, nog belangrijker. Dat zegt iemand die niets erger vindt dan in onpersoonlijke hotels overnachten. Ik rijd altijd terug naar huis als ik in België of Nederland een lezing heb, ik vind het overnachten in een hotel vaak een beproeving. Misschien heeft het wel te maken met al die schrijvers die er overnachten. Wie een schrijver zich kan laten thuisvoelen die kan iedereen zich laten thuisvoelen.

 Bekijk hier onze overige specials & arrangementen