Brasserie Ambassade – Joie de vivre in Amsterdam

Brasserie Ambassade is het restaurant van het Ambassade Hotel en weet gasten sinds de opening in 2015 te imponeren. Het restaurant staat bekend om zijn kwaliteit en service. Het keukenteam bereidt Franse klassiekers met de beste ingrediënten, terwijl het attente personeel dag en nacht voor u klaarstaat. ‘Het is Franse joie de vivre op een unieke locatie, met uitzicht op de Herengracht en een kleurrijk decor van werken van kunstenaars uit de internationale CoBrA-beweging,’ zegt chef-kok Tommy van de Coolwijk trots wanneer we hem vragen naar zijn liefde voor de Franse keuken en het succes van dit restaurant op zo'n benijdenswaardige plek.

— Dus Brasserie Ambassade richt zich op de Franse keuken? —

‘Dat kun je al aan de naam zien. De Franse mediterrane keuken heeft een lange traditie van prachtige gerechten en staat bekend om haar verfijning en diversiteit. Ik vind het geweldig dat ik mijn passie voor de Franse keuken kan uiten via het menu. Ik kies altijd voor gerechten die je thuis niet snel zou maken. Al onze gerechten worden met finesse bereid, prachtig gepresenteerd en op de juiste manier geserveerd. We hebben ook een uitstekende wijnkaart met eerlijke prijzen en besteden veel aandacht aan de combinatie van spijs en wijn.’

— Je kunt uit de lovende recensies en hoge beoordelingen op TripAdvisor en TheFork opmaken dat het management en jouw team iets bijzonders hebben bereikt. —

‘Dat komt door onze zorgvuldige aandacht voor service en kwaliteit, en de uitstekende prijs-kwaliteitverhouding. Onze gasten waarderen vooral de diepgang van smaken in onze gerechten en de variatie op het menu: van een heerlijke huisgemaakte bisque of salade au chèvre tijdens de lunch tot een steak tartare of een verfijnde confit de canard bij het diner.’

— Duurzaamheid is tegenwoordig een belangrijk thema. Steeds meer gasten eten minder vlees of helemaal geen vlees meer. Hoe spelen jullie in op deze trend? —

‘De Franse keuken kent van oudsher veel vlees- en visgerechten, maar we zien dat de vraag naar vegetarische gerechten toeneemt. Daarom hebben we altijd meer dan één vegetarisch voorgerecht en hoofdgerecht op de kaart. Waar mogelijk gebruiken we ook seizoensgebonden ingrediënten, die we duurzaam inkopen bij lokale leveranciers.’

— In alles wat u zegt over uw werk als chef valt één ding op: uw passie voor de gasten. Kunt u daar iets meer over vertellen? —

‘De belangrijkste ambitie van iedereen hier, zowel van het keukenteam als van de bediening, is om onze gasten tevreden te stellen. We willen dat ze een fantastische avond hebben, ze verwennen en ervoor zorgen dat ze niets tekortkomen. Ik ga met een goed gevoel naar huis als ik zie dat ze de kwaliteit van ons eten waarderen en duidelijk een fijne tijd hebben gehad dankzij alle zorg en aandacht die ze hebben gekregen. Dáár draait het om bij Brasserie Ambassade, niet om de laatste restauranttrends. Al houden we als chefs natuurlijk wel alle ontwikkelingen in de gaten!’

“CoBrA heeft mijn hart gestolen” | Kunst in het Ambassade Hotel

Kunst en het Ambassade Hotel, ze horen bij elkaar. Overal – zelfs in de kamers – straalt de kunst je tegemoet. Hoe is dat zo gekomen? Dat heeft alles te maken met Wouter Schopman, gedreven hotelier én bevlogen kunstverzamelaar.

Het is 1988 als Wouter Schopman De Nieuwe Kerk in Amsterdam binnenloopt. Hij is nieuwsgierig naar de tentoonstelling ‘Cobra 40 jaar later’. Nog maar net binnen, valt hij als een blok voor de kunst die zich voor zijn ogen ontvouwt. Hij kan er geen genoeg van krijgen en keert meerdere keren terug.

‘Daar heeft Cobra mijn hart gestolen… Plotseling werd mij de adem benomen bij het zien van zoveel verrassends: de kleuren, de vrijheid, het speelse, het onconventionele, het experiment, het intuïtieve… Het was overweldigend, de passie droop ervan af. Ik stond als aan de grond genageld, met kippenvel over mijn hele lichaam. Wat een passie en lef toonden die kunstenaars. En dat in de eerste jaren na de oorlog! Hun werk had na al die jaren nog niets aan kracht ingeboet’, zegt Schopman als hij terugkijkt op die beslissende dag, 31 jaar geleden.

Van hotelier tot kunstverzamelaar

Al snel koopt Schopman zijn eerste eigen Cobra-werk: grafi ek van Eugène Brands. Het is het begin van een verzameling die – mede dankzij de inbreng van goede bekende Mieny Pes en haar man Luigi – inmiddels is uitgegroeid tot meer dan 800 werken, een van de grootste openbare particuliere Cobra-verzamelingen ter wereld. Met werk van Constant, Karel Appel, Corneille, Eugène Brands, Lucebert, Anton Rooskens en last but not least Theo Wolvecamp, wiens werk een centrale plek in de verzameling inneemt en met wie Schopman een speciale band opbouwt.

Theo Wolvecamp

Schopman leert Theo Wolvecamp (1925 – 1992) kennen als hij in Ascona op bezoek is bij vriendin en kunstverzamelaar Alice de Jong. Zij heeft samen met haar man, die dan al overleden is, een bijzondere collectie hedendaagse kunst bijeengebracht. Vanaf het moment dat Wolvecamp het huis van Alice binnenstapt, hangt Schopman aan zijn lippen. Dagenlang praten ze over kunst en ook daarna zien ze elkaar herhaaldelijk, in Schopmans eigen Ambassade Hotel. In de loop der jaren koopt Schopman diverse werken van Wolvecamp, die ook wel bekendstaat als de ‘stille kracht van Cobra’.

Stille kracht

Wolvecamp wordt zelden als eerste genoemd als het gaat over Nederlandse Cobra-kunstenaars. Het zijn vooral Karel Appel, Constant en Corneille die de show stelen. Dat is begrijpelijk als je kijkt naar het karakter van Wolvecamp: introvert, kritisch en enigszins zwaar op de hand. Is het daarom dat hij minder bekend wordt? Weten de andere Cobra-leden zich gewoon beter te ‘verkopen’, terwijl zij zelf juist tegen Wolvecamp opkijken?

Wolvecamp begint in 1947 aan de kunstacademie in Arnhem, maar gooit al snel de academische lessen overboord. Hij verhuist naar Amsterdam, waar hij een serie geïmproviseerde composities maakt. Het is Cobra-werk avant la lettre, dat in de smaak valt bij Corneille, Appel en Constant. Ook de rest van zijn leven blijft Wolvecamp op een vrije en spontane manier tekenen en schilderen.

Voor Wouter Schopman belichaamt zijn werk tot op de dag van vandaag de kracht van Cobra. De kunstenaarsbeweging waar hij als een blok voor viel, op die ene dag in 1988.

Amsterdam Sinfonietta – Passie voor muziek

Wie weleens een concert heeft bijgewoond van Amsterdam Sinfonietta zal zich de levendigheid en het enthousiasme van de orkestleden herinneren. Die spelen staand en zonder dirigent. Daarvoor is, naast intensief repeteren, veel interactie tussen de musici nodig. Het is een manier van spelen die het orkest zijn unieke signatuur geeft: een perfect op elkaar ingespeeld strijkersensemble, waar de liefde voor de muziek vanaf spat.

De laatste jaren neemt de populariteit van Nederlands enige professionele strijkorkest toe. Artistiek leider en violiste Candida Thompson denkt dat dat te maken heeft met maatschappelijke veranderingen: ‘Muziek is altijd verbonden met sociale omstandigheden. Zo was het lang in de mode om mensen te imponeren met grote orkesten in concertzalen. Tegenwoordig zijn mensen op zoek naar persoonlijkere en intiemere ervaringen, naar muziek ‘dicht op de huid’, net als de kamermuziek van vroeger. Wij zijn eigenlijk een groot kamermuziekensemble.’

Het repertoire van Amsterdam Sinfonietta omvat uiteenlopende muziekstijlen, van barok tot hedendaags. Naast uitvoeringen van bekend werk breekt het orkest een lans voor onbekend gebleven of nieuw repertoire en richt het zich op cross-over-projecten. ‘We werken samen met kunstenaars, acteurs en dansers en we experimenteren met licht zoals dat wordt gebruikt in theatervoorstellingen, maar dan héél subtiel’, zegt Thompson.

Om te vervolgen met de zorgen die ze heeft over het Nederlandse muziekklimaat: ‘De muzikale traditie is een ongelooflijk belangrijk deel van onze cultuur en die is door jarenlange bezuinigingen te grabbel gegooid. Muziekeducatie is belangrijk. Het is net als met voetbal of tekenen: alleen door ermee in aanraking te komen wordt je interesse gewekt.’

Het is precies de reden waarom Amsterdam Sinfonietta veel aandacht besteedt aan muziekeducatie en jaarlijks 50 voorstellingen speelt voor kinderen van 4 tot 6 jaar. Daarnaast biedt het conservatoriumstudenten de kans om mee te spelen en organiseert het de Sinfonietta Strijkersdag, een samenspeel-dag voor strijkers van 7 tot en met 14 jaar. Het zijn activiteiten naar het hart van het Ambassade Hotel dat, naast een gesponsord partnerschap met Amsterdam Sinfonietta, ook de jonge veelbelovende violiste Svenja Staats financieel ondersteunt.

Amsterdam Sinfonietta is meer dan 30 jaar het enige professionele strijkorkest in Nederland en behoort tot de absolute wereldtop. Het is een ensemble van 23 strijkers – met verschillende nationaliteiten – die allen spelen op solistenniveau. Amsterdam Sinfonietta werkt samen met gerenommeerde musici als Barbara Hannigan, Sol Gabetta, Janine Jansen, Isabelle Faust, Jasper de Waal, Martin Fröst, Alexander Melnikov, Christianne Stotijn, Bobby McFerrin, Wende en Blaudzun.

Een column van Arnon Grunberg – “Magic Show”

‘“Zoals andere mannen naar huis en haard hunkeren, of vrouw en kind, zo keert hij altijd terug naar neonlicht en receptie, naar kamermeisje en portier”, zo heet het in zijn feuilleton ‘Hotelwelt’’, schrijft Mark Schaevers over de schrijver Joseph Roth (1894-1939) in zijn mooie boek ‘Oostende, de zomer van 1936’.

Hoewel de meeste hotels geen portier meer hebben en het neonlicht ook al lang niet meer bij de wereld van het hotel hoort, deel ik deze eigenaardigheid met Joseph Roth: ik hunker naar het hotel. Het goede hotel combineert de vertrouwdheid, een zekere geborgenheid, met het voorlopige, het onbestemde. Een doorgangshuis is het hotel.

Sinds ik in 1995 uit Amsterdam ben vertrokken ben ik regelmatig naar die stad teruggekeerd, werk, moeder, geliefde et cetera, er waren altijd wel redenen, te veel redenen eigenlijk.

Via een paar omwegen, onder andere De Bloeiende Ramenas op de Haarlemmerdijk en het Amstel Hotel belandde ik in het Ambassade Hotel, waar ik vond wat ik zocht.
Het voert te ver hier mijn geschiedenis in het Ambassade Hotel op te schrijven, dat zou ook indiscreet zijn – een hotel bestaat ook bij de gratie van geheime en clandestiene ontmoetingen, al is het clandestiene karakter van die ontmoeting dikwijls slechts een product van de eigen verbeelding – ik wil voornamelijk de achtste verjaardag van mijn petekind vermelden die hij daar in de zomer van 2012 vierde, opgeluisterd door goochelaar Falicanto.

Al eerder had hij verjaardagsfeestjes in het Ambassade gevierd, tenslotte woonde ik in het hotel als ik in Amsterdam was, en Wim, die meer nog dan andere personeelsleden voor mij de personificatie is van het Ambassade Hotel, had me na het eerste feestje toevertrouwd dat er nog dagen daarna door het hele hotel confetti was gevonden. Ik had naar ander vertier gezocht, voor confetti was hij ook wat oud, en met enige hulp had ik Falicanto gevonden.

De goochelaar was bereid te komen, een stuk of vijftien jongens en meisjes waren uitgenodigd voor de voorstelling en ik speelde met hartstocht de rol van gastheer en vervangvader van mijn petekind.

De kinderen hadden zich met taartjes en frisdrank in de toenmalige ontbijtzaal c.q. ontvangstruimte geïnstalleerd. Een deel van de taartjes was al razendsnel in het tapijt en sommige stoelen gewreven, maar ook dat is het voordeel van het hotel: men is voorbereid op vlekken. De gast maakt vlekken, de ene hooguit wat minder dan de andere.

De kinderen, die inmiddels op de hoogte waren gesteld van de komst van de goochelaar, hadden eerder iets van de toeschouwers in het Colosseum, men wilde weleens zien hoe wilde dieren wat mensen zouden verscheuren, hooguit met dit verschil dat enkele vriendjes van mijn petekind zélf graag voor wild beest wilden spelen.

Een jongetje zei tegen me: ‘Meneer, ik houd niet van goochelaars, is het goed als ik daarachter ga spelen?’

‘Nee’, zei ik. Als een van de jongetjes ‘daarachter’ zou gaan spelen, zouden ze straks allemaal daarachter gaan spelen en dan zou de goochelaar voor een paar verdwaalde volwassenen zijn trucs moeten vertonen, dat wilde ik hem niet aandoen.

De goochelaar kwam, een verlegen, magere man die zei dat hij de voorstelling misschien moest afbreken, omdat zijn vriendin ziek was. Ik vreesde nu nog meer dat de lieve vriendjes en vriendinnetjes van mijn petekind hem metaforisch zouden verscheuren. Het tegendeel gebeurde, op bedeesde wijze won hij hun harten, in elk geval hun bewondering.

Het hotel, besef ik, is ook een goochelvoorstelling. Het personeel goochelt, de gast heeft als het goed is de trucs niet door en gaat na afloop voldaan naar huis met geen ander verlangen dan snel weer terug te keren, want thuis is er veel, maar er zijn daar doorgaans geen echte goochelaars.

Thuis verhoudt zich tot het betere hotel als de schuifdeuren tot het grote toneel.

Duurzaam Ondernemen – Green Globe en circulair denken

Het Ambassade Hotel, dat altijd op zoek is naar het bieden van de hoogste kwaliteit aan zijn gasten, is zich er zeer van bewust dat kwaliteit en duurzaamheid onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Duurzaam ondernemen is dan ook een speerpunt van het hotelbeleid.

Twee jaar geleden ontving het Ambassade Hotel het Green Globe Certifi caat, een pluim voor de ‘groene’ maatregelen die waren genomen. Maar daarmee eindigen de ambities niet. Het Ambassade Hotel maakt deel uit van de Koplopersgroep Circulaire Hotels, een groep van twaalf hotels die op verzoek van de gemeente Amsterdam de kansen voor een circulaire bedrijfsvoering verkent. In dit kader is de footprint van het hotel berekend en zijn aan de hand daarvan aanbevelingen gedaan. Op het gebied van energieverbruik, voedsel, meubilair en wasgoed is nog veel winst te behalen. En hoewel afval maar een relatief klein deel uitmaakt van de totale footprint, luidt ook hier het credo: afval bestaat in de toekomst niet meer, alles is een grondstof en maakt deel uit van de kringloop.

De circulaire klus zal niet zomaar zijn geklaard, maar de kracht zit hem in samenwerking.

Als hotels samen circulair inkopen en afval als grondstof beschouwen, kan de Amsterdamse hotelbranche een voortrekkersrol vervullen bij het duurzaam maken van de stad.

Koan Float, float- en massagecentrum – Een oase van rust

Midden in het stadsgewoel van de grachtengordel bevindt zich een oase van rust: Float & Massage Centrum Koan Float. Dit in 1997 opgerichte floatcentrum – het eerste van Nederland – heeft jarenlange ervaring met de heilzame effecten van floaten: gewichtloos drijven op warm water waaraan Epsom bitterzout is toegevoegd.

Wat is floaten?

Floaten is alsof je drijft in de Dode Zee, maar dan in een eigen cabine met warm water. Doordat externe prikkels – licht, geluid, temperatuurschommelingen en de zwaartekracht – ontbreken, komen lichaam en geest tot rust.

Epsom bitterzout

Aan het water is 550 kilo Epsom bitterzout toegevoegd. Dit zout is rijk aan magnesium, een mineraal dat ons lichaam nodig heeft om goed te kunnen functioneren. Magnesium verbetert onder meer de werking van spieren, zenuwen, gewrichten en darmen. Het wordt gemakkelijk via de huid opgenomen. Het lichaam neemt tijdens een floatsessie precies díe hoeveelheid magnesium op die het nodig heeft.

Bewezen positieve effecten

Floaten vermindert de aanmaak van het stresshormoon cortisol en stimuleert de aanmaak van endorfine, het feel good-hormoon. Het versterkt het immuunsysteem, bevordert de bloed- en zuurstofcirculatie, verlaagt de bloeddruk, stimuleert de creativiteit en verbetert leer- en sportprestaties. Mensen met stressklachten en slaap- of concentratieproblemen voelen zich een stuk uitgeruster, relaxter en beter gefocust. Ook vermindert floaten (chronische) pijn op velerlei gebied. Mensen met bijvoorbeeld artritis, migraine of reuma ondervinden verlichting van hun pijnklachten tijdens en na het floaten. Deze en andere positieve effecten zijn door diverse wetenschappelijke studies aangetoond.

Meer weten over de gezondheidseffecten of een floatsessie en/of massage boeken? Kijk op www.koanfloat.nl of kom langs bij Herengracht 321 (vlak bij het Ambassade Hotel). Voor gasten van het Ambassade Hotel gelden speciale tarieven.

Uit liefde voor de gast – A home away from home

De werknemers van het Ambassade Hotel zijn experts in hospitality. Voor en achter de schermen werken ze met hart en ziel aan de best mogelijke service. De nadruk ligt op een persoonlijke benadering en veel tijd en aandacht voor de gasten. Het hotel voelt hierdoor voor iedereen als een warm bad, een ‘home away from home’, waar je je net zo op je gemak voelt als thuis.

In dit artikel richten we de schijnwerpers op de receptie-assistenten. Ze hebben een belangrijke taak in het hotel: ze dragen zorg voor de omgeving, ontfermen zich over de bagage, maken de gasten wegwijs, verzorgen de roomservice en geven informatie. Ook maken ze samen met de receptiemedewerkers allerhande reserveringen voor de gasten en zorgen ze er desgewenst voor dat de hotelfietsen klaarstaan. Maar hun allerbelangrijkste taak ligt bij het hartelijk verwelkomen en het zoveel mogelijk ‘ontzorgen’ van de gasten.

‘We zijn de eerste kennismaking van de gast met het hotel en ‘first impressions count’. Een hartelijke en respectvolle ontvangst is ontzettend belangrijk’, vertelt Ewout Smit, die als receptie-assistent zijn droombaan heeft gevonden. ‘Het is zó belangrijk dat gasten zich vanaf het eerste moment welkom voelen en dat er iemand is die alle tijd en aandacht voor ze heeft. Daarbij komt fijngevoeligheid kijken, voor het type gast en zijn of haar cultuur.’

Wim Breden, al jaren werkzaam bij het Ambassade Hotel, knikt instemmend.

‘Hoe je met een oude Engelse aristocraat omgaat is heel anders dan met bijvoorbeeld een joviale Amerikaan.’

‘Hoe langer je dit werk doet, hoe meer je daarvoor voelsprieten ontwikkelt. Ons werk is telkens opnieuw aftasten welke benadering het beste past en aanvoelen wat elke gast nodig heeft. In het Ambassade Hotel is daar alle tijd en aandacht voor en je merkt dat dat wordt gewaardeerd. Niet voor niets keren gasten regelmatig terug. Met veel gasten heb ik in de loop der jaren dan ook echt een band opgebouwd.’

Hoe bijzonder zijn werk is, illustreert hij met een kleurrijk verhaal. ‘Jarenlang kwam hier een bekende high society-dame uit New York. Een flamboyant type met ‘pashmina’s’ en een uitmuntende kledingstijl. Ik haalde haar een paar keer per jaar op van Schiphol, waar wachtrijen niet bestonden voor haar. Ze liep overal eenvoudigweg door en niemand die haar tegenhield of er wat van durfde te zeggen. Zo’n sterke uitstraling en persoonlijkheid, daar bracht je niets tegen in. Maar ze had een hart van goud en we hadden de meest bijzondere gesprekken. Als blijk van waardering nodigde ze me uit om bij haar op bezoek te komen, maar een maand voor vertrek kreeg ik het bericht dat ze was overleden… Toen heb ik wel een traan gelaten.’

Reisschrijver Rick Steves – “Travel is Freedom”

De Amerikaan Rick Steves, regelmatig gast in het Ambassade Hotel, is in zijn land een autoriteit op het gebied van reizen in Europa. In zijn reisgidsen en tv-programma’s spoort hij de Amerikaanse toerist aan om buiten de gebaande paden te treden en andere culturen wérkelijk te ontdekken. Tevens is hij sociaal activist en filantroop.

– U bent zeer bekend van uw boeken en blogs betreffende reizen over de hele wereld. Waarom is Amsterdam voor Amerikanen een leuke plaats om te bezoeken? En is dit in de loop van de jaren veranderd? –

‘Amsterdam is een soort sprookjesachtig Europa voor veel Amerikanen; het is verbazingwekkend goed bewaard gebleven, biedt een kijkje in de rijkdom van vervlogen eeuwen en bevestigt veel culturele clichés. Combineer dat met een goed georganiseerd toeristisch onthaal en een vriendelijke Engels sprekende lokale bevolking en je hebt een goede eerste halteplaats op het Europese vasteland. Over wat er is veranderd in de loop van de jaren? De populariteit van Amsterdam, gecombineerd met de TripAdvisor-gekte die ervoor zorgt dat iedereen hetzelfde wil doen, heeft ertoe geleid dat het soms wel erg druk is bij de meest bekende bezienswaardigheden.’

– Uw missie bij ‘Rick Steves’ Europe’ is niet alleen om reisadviezen te geven, maar ook om Amerikanen te inspireren hun culturele begrip te vergroten en om bij te dragen aan de wereld door te reizen. Bijdragen aan de wereld waarin we leven is iets waar u al jaren aan werkt met uw initiatieven zoals ‘Brood voor de Wereld’. Ziet u een positieve ontwikkeling in de wereld? –

‘Een fundamenteel onderdeel van mijn missie is om Amerikanen te helpen eropuit te gaan en vrienden te worden met de wereld. Onze wereld is gevuld met vreugde, liefde en goede mensen … net zoals onze eigen buurten. Maar als je wereldbeeld wordt gevormd door sensationeel commercieel nieuws (zoals het is voor te veel Amerikanen), word je een angstig persoon. Wanneer je een angstig persoon wordt kunnen kwaadaardige politici profiteren van die angst en je manipuleren. Wanneer we reizen en mensen leren kennen worden we minder angstig en sterker. Wanneer we reizen, leren we dat leed ver weg net zo echt is als lijden aan de overkant van de straat. We kunnen leren over ons land door het te verlaten en er van een afstand naar te kijken. Een reiziger die nadenkt, begrijpt hoe belangrijk Amerikaans leiderschap is in onze wereld en wat voor impact onze wetten kunnen hebben op worstelende mensen en naties. Ik steun ‘Brood voor de Wereld’ omdat ze onze beleidsmakers wijzen op de noodzaak van een compassievol wereldbeeld en het zorg dragen voor de armen en hongerigen vanuit een christelijke visie. Zij maken een enorm verschil in hoe de VS omgaat met kwesties van economische rechtvaardigheid, zowel in binnen- als buitenland.’

– U moedigt uw lezers en kijkers aan om niet alleen grote steden te bezoeken, maar ook gezellige dorpjes buiten de populaire toeristische routes. De Nederlandse overheid probeert ook actief toerisme te spreiden om zo de druk op Amsterdam weg te nemen, maar is de groei van het toerisme in het algemeen nu juist geen probleem aan het worden? –

‘Als je alleen naar bekende plaatsen gaat, dan zijn de mensenmassa’s een serieus probleem aan het worden. Barcelona’s Ramblas, het Damrak in Amsterdam en de Campo de’ Fiori in Rome veranderen allemaal van karakter, aangezien toerisme, Airbnb en economische krachten echte gemeenschappen verdrijven. Dit probleem wordt nog verergerd door miljoenen mensen uit opkomende economieën, zoals India en China, die samenkomen op de beroemdste plekken in Europa. Zeker, 20% van de topattracties in Europa is vreselijk overbelast. Maar 80% van Europa ziet zelden toeristen – en 80% van Nederland ook! Mijn tip voor de reiziger: ga van de gebaande paden af … ontdek!’

– Wat is volgens u de belangrijkste waarde die een hotel zijn gasten kan bieden? Heeft u vanuit dat perspectief een advies voor het Ambassade Hotel voor de komende jaren? –

‘Voor mij biedt een hotel een comfortabel, efficiënt en vriendelijk nest. Het is een plek die je thuis kunt noemen – en een springplank om een geweldige stad te verkennen. En dat is waarom ik, als ik in Amsterdam slaap, een hotel als het Ambassade kies.’

Beste wensen en mooie reizen!
– Rick Steves