Bette Westera
Wat is een schrijvershotel zonder schrijvers? Een pen zonder inkt? Gedurende zes maanden wordt er wekelijks een auteur uitgenodigd voor een verblijf in het Ambassade Hotel en beschrijft daar hoe het schrijverschap in deze tijd voor hem of haar is. Het Parool publiceert de columns wekelijks.
Alles dicht/ Alles wijkt, alles zwicht/ Alles deelt, alles dicht/ Alles zingt, alles speelt/ Alles dicht, alles deelt
Op donderdag 12 en vrijdag 13 maart 2020 bezoek ik op uitnodiging van mijn Duitse uitgever Susanna Rieder Verlag de Münchner Bücherschau Junior. Ter begroeting omhels ik mijn Duitse uitgeversvrienden Susanna en Johannes zonder terughoudendheid. Ik heb een druk programma, maar al snel horen we dat verschillende scholen hebben afgezegd. Ze willen hun leerlingen niet met het openbaar vervoer naar de locatie van de Bücherschau laten reizen. Scholen die de afstand lopend kunnen overbruggen, komen wel.
Ook bij het afscheid op vrijdag omhelzen we elkaar, het zou vreemd voelen om het niet te doen. Gelukkig rijdt de trein nog, al is die wel opvallend leeg voor een vrijdagmiddag. Twee dagen later moeten alle horecagelegenheden in Nederland hun deuren hals over kop sluiten.
De maanden die volgen ervaar ik als een oase van rust. Opeens houd ik tijd over om te wandelen, te lezen en nieuwe recepten uit te proberen. Er komen vragen binnen voor voorleesfilmpjes en andere digitale alternatieven voor contact met mijn lezerspubliek. Ik zeg een paar keer ja, maar binnen de kortste keren ben ik al die voorleesselfies beu. Waarom niet gewoon accepteren dat sommige dingen even niet kunnen of mogen?
Ik schrijf gedichtjes over de zin en onzin van het hamsteren van wc-papier, knuffeltrommeltjes, vakantie vieren in de achtertuin en dichte dierenparken. Barbara de Wolf illustreert ze en we maken er vrolijke coronakaartjes van die we digitaal én per gewone post versturen.
Ik geniet van de verbondenheid die overal om me heen voelbaar is en die inmiddels is veranderd in tweespalt. Ik koester de sociale contacten die wél kunnen: wandelen in de buitenlucht (vaak, het is heerlijk weer) en Zoomborrelen met vrienden (af en toe, met witte wijn en vegabitterballen). Ik zwem in zeeën van tijd en voel de ruimte die dat geeft in mijn hoofd. Inmiddels stroomt mijn agenda weer vol. Fijn? Ik weet het nog zo net niet…
De olifant verveelt zich en de leeuw ligt lui te gapen./ De slingeraap hangt hangerig te hangen in haar band. /De dassen doen een dutje en de wrattenzwijnen slapen./ De lynxen lopen landerig te sjokken door het zand./ De tijgers turen treurig door de tralies van hun kooien./ De ijsbeer komt zijn hol niet uit, de haas rent doelloos rond./ De mantelbaviaan zit sloom haar mannetje te vlooien./ De haan heeft zich verslapen en de oehoe houdt zijn mond./ De vos zegt sip: ‘Alweer geen kip. Geen jongens en geen meisjes/ op schouders of in karretjes, met appelsap of brood./ Geen kinderen met pinda’s voor de apen, of met ijsjes./ De dierentuin moet open, zo vervelen wij ons dood!’
Bekijk hier de column op de website van Het Parool.
Of klik hier om terug te gaan naar de overzichtspagina ‘Schrijvershotel’.
Wilt u ook verblijven in het schrijvershotel?
Geniet van een unieke ervaring in het Ambassade Hotel met deze speciale arrangementen of kom de bibliotheek bewonderen na een bezoekje aan ons zonnige terras aan de Herengracht!
